CLASSIS 9d PRAESENTAT

PRIMO IN MUNDO Welturaufführung world premiere

LINGUA LATINA ORIGINALI

TRAGICOMOEDIAM

SHAKESPEARII

  PYRAMUS ET THISBE

Attractiones speciales:

CANIS LOQUENS [sprechender Hund/talking dog]

TELEVISIO COMMERCIALIS [Werbefernsehen]

SALTANTES SALIENTES [Halinas Hip-Hoppers]

LOCUS/Ort: Kellertheater,Haus 4, Ohm-Gymnasium (Eingang über Memelstraße)

DIES/Tag: Montag, 29. Juli (Schulfest) UND Dienstag, 30. Juli (Klassenprojekt)

TEMPUS/Zeit: Montag 18.00 Uhr Dienstag 19.30 Uhr

DURATIO/Dauer: (höchstens) 45 Minuten!!!!

Theaterplakat:

 PYRAMUS ET THISBE:

Dramatis personae:

Spielleiterin:                  A: Antonia [Natalie D.]

Prologsprecher:             C: Claudius [Daniel S.]

Pyramus:                        O: Octavius [Johannes We.]

Thisbe:                            L: Lucius [Tobias P.]

Mond:                              S: Sabina [Kristina S.]

Mauer:                            M: Marcellus [Hannes R.]

Löwe:                               I: Iulia [Pia C.]

Grab:                               F:  Frangonius [Max H.]

Hund:                               C: Canis [Leopold H., 5. Klasse]                                           

Choreographin:                [Halina H.]

Tänzer/innen:                   [Maura D., Diana K., Kirstin K. Stefan K., Ingrid M.]

Musik: "jingle"                  [Kathrin K.]

Televisio Commercialis:     [12 Schüler/innen der 9d]

Technik:                             [Sebastian M, Jan L.]

Make-up:                           [Maura D., Kristin K.]

[Außerdem in Akt 2: PUCKA: P, OBERON: O und TITANIA: T. Diesen Teil der Geschichte lassen wir bei unserer Aufführung (9d) weg! Bezieht sich auf UTOPIA]

ACTUS PRIMUS

                       CHORUS

Lingua Latina,                     [OMNES]

Antiqua, moderna!              [OMNES]

Heri, hodie, cras,                  [OMNES]

Latein ein Riesenspaß!        [OMNES]

Pyramus Thisben valde amat       [OCTAVIUS]

Et Thisbe Pyramum adorat.           [LUCIUS]

Murus seiungit amantes                  [MARCELLUS]

Per rimam loqui frustra conantes.   [MARCELLUS]

Ad sepulcrum Nini volunt convenire,   [FRANGONIUS]

Wo erschreckt sie wer'n von 'nem wilden Tiere.  [IULIA]

Per totum tempus luna plena lucet de caelo        [SABINA]

Und sein Hund "canis" kriegt Angst vor'm leo.    ["CANIS"]

Finis est tristis et plenus lacrimarum,             [OMNES]    

Videte nunc Pyramum et Thisben eorumque fatum clarum.  [ANTONIA]

Est tragicomoedia certissima auctoritate,       [ANTONIA]      

Denn Ovid und der alte Shakespeare standen Pate.    [ANTONIA]

Lingua Latina,                        [OMNES]

Antiqua, moderna!             [OMNES]

Heri, hodie, cras,                [OMNES]

Latein ein Riesenspaß!      [OMNES]

 

Alle stehen auf der Bühne, es herrscht großes Durcheinander. Antonia kommt auf die Bühne mit Textbuch.

A: Silentium! Audite! (es wird langsam ruhiger) S i l e n t i u m! Audite! Adsuntne omnes?

OMNES: Adsumus, adsumus ...

A: Huc convenimus, ut fabulam ageremus.

OMNES: Ita est. Sed dic, quam fabulam acturi simus?

A: Videte, habeo hic textum quoddam, quod fuit fons originalis auctoris praeclarissimi Britannici - nomine Shakespeare - qui scripsit "NOCTIS AESTIVAE SOMNIUM".

OMNES: Der Sommernachtstraum!

A: Ita est.

O: Sed hoc opus, nonne es difficillimum et taedii plenum? Timeo, ne auditores spectatoresque obdormiant. (gähnt demonstrativ). Cuius hodie -  aevo TELEVISIONIS - interest, quid auctores classici scripserint? [obdormire: einschlafen]

OMNES: (außer A und O) Recte dixisti, Octavi. Quis vult audire auctores classicos? Sunt taedii (angeekelt) pleni. Volumus agere aliquid novum, aliquid modernum, volumus agere operam saponicam.[opera saponica: Seifenoper]

A: (skeptisch, fragend) Opera saponica?

O: Ita est. Exempli gratia "Tempora Bona, Tempora Mala". 

OMNES: (außer O und A) "Gute Zeiten, Schlechte Zeiten", optime, optime!!!

A: Utinam mihi aures vestras praebeatis! Illud spectaculum Shakespearii est melius quam omnes operae saponicae,  quod est enim tragicomoedia.

OMNES: (außer A) Tragicomoedia?

A: Ita est. Tragicomoedia hilarissima. Solum agemus eam partem, quae ad Pyramum et Thisbem pertinet.

OMNES: (außer A) Aha, nunc intellegimus!

O: (spielt sich auf) Sum optimus tragoedus Ohm-Gymnasii. Volo agere maximam partem.

A: Tace, nisi taces, nullam partem ages. NULLAM  PARTEM.

O: (geknickt) Iam taciturus sum.

A: Si dicis te taciturum esse, tace!!! Nunc audite omnes! Spectaculum nostrum est tristis comoedia sive tragicomoedia, quae inscribitur "PYRAMUS ET THISBE".

O: Nunc lege nomina histrionum!  Incipiamus!

OMNES: (außer O und A) Incipiamus! Incipiamus!

A: Silentium. Respondete, cum vos vocavero! Octavi!

O: Adsum! Dic mihi, quas partes agam.

A: Tu eris Pyramus.

O: Quis est Pyramus? Tyrannus an amator?

A: Est amator, qui honestissimo modo se ipse necat amore Thisbes commotus.

OMNES: (außer O und A) O! Miserrimum!

O: Non dolet! Videbitis me esse amatorem vehementissimum. Omnes spectatores masculini et feminini generis flebunt et lamentabuntur, cum partes meas agam. Sed - nonne possum esse tyrannus, crudelissimus tyrannus? Possim clamare et omnes verberare et omnia frangere et discutere ...  [discutere: zerschlagen, zertrümmern]

A: Fieri non potest. Tu eris Pyramus. Punctum! Ubi est Lucius?

L: Adsum.

A: Tu eris Thisbe.

L: Quis est Thisbe? Estne miles an equus? Volo miles esse.

A: Neque neque. Tu eris Thisbe. Thisbe est puella pulcherrima, quae a Pyramo amatur.

S: Sine me esse Pyramum! Possum dicere dulcissima voce. Audi! Thibse! Thibse! Dulcissima Thibse!

A: Non "Thibse", sed THISBE!

S: Dico Thisbe. Amabilissima Thisbe, carissima ...

A: Optime! Optime! - Sed tace! Tu, Octavi, eris Pyramus. Et tu, Luci, eris Thisbe. Ubi est Iulia?

I: Adsum!

A: Iulia, tu es in spectaculo nostro leo.

I: Optime! Possum leo esse. Non habeo bonam memoriam, sed possum mugire et rugire - sic: (brüllt) Possum mugire ex tempore tanta voce, ut omnes trepident et me timeant. Spectatores clamabunt: Iterum rugire. Iterum! (brüllt wieder) [mugire: brüllen (auch von Kühen!)   rugire: brüllen]

A: Non sic! Si tantopere rugies, ut omnes trepident, discurrent.

I: Ergo rugiam parva et tenera voce ut columba. Sic: (gurrt wie eine Taube)  [columba, ae: Taube]

A: Debes rugire MEDIA voce. Intellexistine? MEDIA voce! (unschlüssig) Sed alia res difficilis est. Nobis opus est luna et muro. Pyramus et Thisbe habitant in eadem domo. Murus seiungit amantes. Tantum per rimam parvam loquuntur et susurrant ... [seiungere: trennen   rima,ae: Ritz, Spalt    susurrare: flüstern]

O: ... et interdum oscula dant?  [oscula dare/osculari: küssen]

A: Recte! - Sed quid faciamus?

OMNES: (außer A) Quid faciamus? Quid faciamus?

A: (von einem Geistesblitz erleuchtet) Habeo! - Marcelle, tu eris murus.

M: Bene! Ego ero murus. Ero murus firmissimus. Sic: (stellt sich wuchtig in die Mitte) Et seiungam amantes. Duo mei digiti erunt rima. Per hanc rimam Pyramus et Thisbe susurrabunt ...

O: ... et osculabuntur!

M: Tace! Ego ero murus firmus. Rima tam parva erit, ut amantes osculari non possint!

A: Bene, sed nunc, quis erit luna? Ehem! Tu, Sabina, eris luna.

S: Libenter, libentissime ero luna, luna plena et clemens. Lucebo tamquam sol. Habeo bonum consilium: tenebo manibus lucernam. Lucerna miti luce lucebit in cubicula domus, ubi sunt amantes, Pyramus et Thibse, date veniam, Thisbe. - Sed Antonia, habeo quaestiunculam.

A: Quid est, Antonia?

S: Habeo domi - mirabile dictu - canem intelligentem, bene educatum peritumque linguae Latinae. Potestne canis meus interesse spectaculo nostro? 

OMNES: (Außer S und A) Canis linguae Latinae peritus? Res ridicula!!!!

S: Solum linguam Latinam intellegit, non loquitur.

OMNES: (Außer S und A) HAHAHA, iocus bonus!

A: Tacete! Apparet VOS ignaros esse! In spectaculo originali Shakespearii de facto canis lunam comitatur. Quare, Sabina,  tecum adduce, quaeso, canem tuum ad spectaculum nostrum. Ego locuta, causa finita. Hoc modo nunc omnes partes completae sunt ...

F: Momendum! Momendum! Andonia, fere budo de mei oplidum esse.

A: Quid?

F: Non hapeo bardem. Non icnoro me lincuam Ladinam non pene sgire, sed volo pardem acere in sbegdagulo. nosdro.

OMNES: (außer F und A) Verum est, etiam Frangonio est aliqua pars agenda.

A: Sed quomodo? Omnes partes spectaculi Shakespearii iam completae sunt.

F: (nach kurzem Überlegen) Hapeo. Eco acam bardem sebulgri Nini.

OMNES: (außer F und A) Bene, tu, Frangoni, eris sepulcrum Nini.

A: Sed non habeo partem tuam scriptam - quae est condicio sine qua non, Frangoni (-a). Ut in nuce dicam, tabula rasa est! Praeterea, linguam Latinam non bene intellegis. Nullam partem agere potes, quod valde doleo.

F: (triumphierend) Erras! Barde non obus esd, quot dacepo ud sebulgrum.

OMNES: (außer F und A) Ah, bonum consilium!

A: (überlegt kurz) Bene, tu Frangoni, eris sepulcrum Nini et tacens nihil dices. Nunc audite! Arcessam Claudium, amicum meum. Claudius dicet prologum. Hic sunt partes vestrae! (verteilt die einzelnen Rollen) - Discite nunc partes vestras. Discite optime! Et exercete spectaculum nostrum! Valete!

OMNES: (außer A) Vale! Vale! (alle gehen ab, A geht ab)

ACTUS SECUNDUS

A: Huc venite! (die Schüler(innen)/Schauspieler(innen) kommen ziemlich undiszipliniert auf die Bühne) Octavi, Luci, Marcelle, Iulia, Sabina, Frangoni!

OMNES: (ohne S, die zu spät kommt) Adsum, adsumus etc. Hic sum, hic sumus etc. Quando incipiemus? (es herrscht allgemeines Durcheinander) 

A: SILENTIUM! HAEC NON SCHOLA EST!!! Disciplinam servate! Vos vocabo singulariter et respondebitis singulariter! Octavi! [singulariter: einzeln]

O: Adsum! Nonne me vidisti?

A: (tadelnd) Octavi!

O: Adsum! (es herrscht immer noch Gemurmel)

A: SILENTIUM! Unusquisque respondet "adsum", si adest. Intellexistisne? Haec EVOCATIO est. Octavi!

O: (wie beim Appell) Adsum.

A: Marcelle !

M: Quid est?

A: Marcelle, haec evocatio est. [evocatio: Appell]

M: Aha.

A: Desperatura sum! Si ades, dic "adsum".

M: Dic adsum. (sic)

A: O Marcelle, Semper idem. - Iulia!

I: (mit Löwenstimme)  ADSUM.

A: Bene rugisti, leo. (krault den "Löwen") - Frangoni! [rugisti: du hast gebrüllt]

F: (schweigt)

A: Quid tecum est, Frangoni? Cur non respondes ut alii?

F: Dageo ud sebulgrum.

A: Nondum. Nunc ADSUM respondere debes ut alii, intellexistine, Frangoni?

F: Atsum.

A: Bene, Frangoni. Sabina! (keine Antwort) SABINA!!! Ubi es? Semper ultima es. (immer noch keine Antwort)

OMNES: SABINA!!!

S: (kommt herbeigeeilt mit Laterne bzw. einem Lampion in Form eines Mondes und wird von ihrem Hund begleitet.) Adsum! Venio! Iam sum hic! (außer Atem) Petivi lucernam. [lucerna, ae: Laterne]

O: Evocationem finire debes, Antonia.

A: Quid vis, Octavi, omnes actores iam evocavi.

O: Nondum  evocavisti (ironisch) canem linguae Latinae peritum.

OMNES: Evoca canem, Antonia! Canem intelligentem, haha.

S: (streichelt  ihren Hund) Animum attende, canis, et reponde.

A: (mit Appellstimme) Canis!

C: Wuff, wuff, canis adest, wuff, wuff!

OMNES: (alle außer S) Canis Latine loquens, incredibile! Einfach unglaublich!

C: Und was jetzt kommt, ist noch unglaublicher: LATEINISCHES Werbefernsehen: TELEVISIO COMMERCIALIS!

 "Einschub" :   TELEVISIO COMMERCIALIS: Werbespots 1 - 6, plus "LATINA MODERNA"

Der folgende Teil interessiert uns für die Aufführung der 9d NICHT und gehört zu der "Vollversion" des Stücks, die seiner Zeit im Rahmen des von LUPUS BORUSSIAE geschriebenen und inszenierten Stücks UTOPIA (1981/82) aufgeführt wurde.

[A: Didicistisne partes vestras? (drohend) Ego vobis ...

OMNES: (ohne A) Bene didicimus, Antonia! Quando incipiemus?

A: Si bene partes vestras didicistis, vobis scriptis non iam opus est. Date mihi scripta vestra!

OMNES: (ohne A) Et TU Antonia, cur TU scriptum habes?

A: Ego sum directrix et, ut inter omnes constat, directrix est persona, quae  d i r i g i t. Ut aliter dicam, divido et impero. Nunc date mihi scripta vestra sine ulla mora!

OMNES: (ohne A, werden aufsässig) Tu es directrix "WEISSNIX", WEISSNIX" ...

A: Tacete! Tacete! SUUM CUIQUE!!! Quod licet Iovi non licet bovi! Date mihi scripta vestra sine ulla mora!!!

OMNES: (ohne Antonia, eingeschüchtert) Hic, accipe scriptum meum ... (liefern einzeln ihre Texte ab)

I: Sed Antonia, habeo quaestiunculam. Licetne aliquid in manibus scribere? Non habeo bonam memoriam, ut scis.

A: Certe, scribe, quod vis. Sed tibi nihil scribendum est, quod solum rugis. Praeterea, ut dixi antea, "haec non schola est"! Nunc exercete partes vestras! (alle fangen an, ihre Rollen zu murmeln, wobei sich O natürlich wieder am meisten aufspielt)

O: Audite! (es hört ihm aber keiner zu) Pyramus sum, amator infelicissimus. Thisbe, quam te amo! Da mihi basia, da mihi mille basia. Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris. Nescio, sed fieri sentio et excrucior.

P: (noch am Bühnenrand, macht seine Laserpistole fertig) Hunc hominem loquacem garrulumque brevi manu in asinum transformabo.

A: (C kommt herein) Hic est Claudius, amicus meus, qui est disertissimus. Eloquentiae studuit. Dicet prologum.

OMNES: (außer A und O, der/die seine/ihre Rolle murmelnd an der Seite auf und ab geht) Cur prologo opus est?

A: Nonnulli auditores linguam Latinam non bene intellegunt et prologo omnia clara fiunt. Itaque Claudius spectatoribus tragicomoediam explicabit, ut intelligant id, quod audiunt et vident.

O: (meldet sich plötzlich zu Wort) Cur Claudium arcessivisti? Etiam EGO possum dicere prologum. Ceterum censeo ...

P: NIHIL CENSES, ASINE !!! (es kracht fürchterlich, es blitzt, Dunkelheit, allgemeines Chaos auf der Bühne)

L: (schreit) Quid est?

A: (schreit) Fiat lux!

S: (schreit) Facite lucem!

F: (jammert) Dimore gommodus sum!

OMNES: Finis mundi instat! (inzwischen ist es wieder hell geworden und es herrscht angstvolle Stille; dann blicken die Mitspieler auf O, der jetzt einen Eselskopf aufhat und sich wie ein Esel bewegt) Octavi, transformatus es! Periculum instat. Fugiamus! Fugiamus! (es fliehen alle bis auf Antonia und Lucius)

A + L: Octavi, quid tecum est?

O: Cur me ita aspicitis? Quid est? Cur omnes aufugitis? Ne me deserueritis! Auxilio mihi venite. Iaa!

A + L: Hic locus magicus est. Periculum vitae nobis instat. O Octavi, te non adiuvare possumus. Periculum in mora! (fliehen wie die anderen)

O: Non intellego. Sentio me aliquo modo quasi transformatum esse. Iaa! Redite, amici! Ubi  estis? Cur vos omnes aufugistis? Haha, iocus est. (macht sich Mut) Me illudere vultis. Novi vos! Timorem mihi non inicitis! REDIIIIITE! (wird immer unsicherer) Non iam iocus est. AMIIIICI, ubi estis??? (wandert ziellos umher, wobei er langsam zu Titania gelangt); diese ist durch den Lärm halbwach geworden, gähnt und streckt sich) Solus sum, quod amici ignavi me deseruerunt. Hic sedeo. (setzt sich neben Titania, ohne sie zunächst zu bemerken)

T: Quid est? Ubi sum? (noch im Halbschlaf)

O: Quae vox dulcissima aures meas delectat! Puto me somniare.

T: (schlägt die Augen auf und erblickt den "Esel") O, quid video! Adulescentem pulcherrimum, pulchriorem quam Adonem. Tu deus esse debes.

O: (ungläubig) EGO deus?  Nescio. Sed TU certe dea es. Mihi persuasum est te non mortalem esse. Nemo mortalium tali veste ornatus est. (bezieht sich auf Titanias Glitzerkleid) Perturbatus sum. Somnio annon? Nescio, sed si somnium est ... miror ... miror ... non intellego!!!

T: (streicht Octavius über den Eselskopf) Oculi tui splendent ut stellae, vox tua sonat ut mel dulce plenum melodiae. Aures tuae sunt formosae!!! O, quam te amo!

OBERON: (beobachtet das Liebesgetändel) Titaniae me miseret. Vide, Pucka! Amat monstrum foedissimum.

P: Sed domine, optime, maxime, tu ipse dixisti eam puniendam esse, quod nos impudentia eius offendit. Nonne est superba et impudens? [bezieht sich auf einen Streit zwischen Titania und Oberon in einer vorhergegangenen Szene von UTOPIA, dem von LUPUS BORUSSIAE verfassten Stück, das die Rahmenhandlung zu PYRAMUS ET THISBE enthält. Dieses Stück wurde in mehreren Versionen 1981/82 insgesamt 10x aufgeführt. Die Vollversion von UTOPIA findet sich HIER ] Praeterea, ut est in proverbio, DE GUSTIBUS NON EST DISPUTANDUM.

OBERON: Quod verum est. Sed, ut dicam, "satis est satis". Misericordia commotus sum.

T: (das Getändel kann nach Belieben ausgebaut werden) Quod est nomen tuum, dulcissime?

O: Octavius appellor.

T: (lässt sich den Namen auf der Zunge zergehen) O c t a v i u s, nomen tuum musicae plenum est.

OBERON: (am Ende seiner Geduld) Nunc re vera satis est, Pucka. Ego Titaniae potione magica utopica oculos iterum aperiam. Mihi persuasum  est eam huius lectionis numquam oblituram esse. Tum tu, Pucka, hominem terrestrem fulmine electronico tuo retransformabis.

P: Sed domine ...

OBERON: Ne contradixeris! Mihi pare! "Haec non schola est" - ut homines terrestres dicunt.

P: Tibi parebo - nolens volens.

OBERON: Bene. Nunc oculos Titaniae aperiam. (träufelt Titania den Zaubertrank auf die Augen)

T: (springt kreischend auf und flüchtet in Oberons Arme; zu Octavius gewandt) Noli me tangere! O, monstrum! Monstrum foedissimum! Oberon, me serva!

O: Quid est, dea? Cur me nunc monstrum appellas? Antea dixisti me adulescentem pulcherrimum esse! Circulus vitiosus est.

P: Huc specta, asine (Dunkelheit, Donnergetöse, Blitz - wie bei der ersten Verwandlungsszene)

O: (als es wieder hell wird, steht Octavius etwas benommen OHNE Eselskopf da) Asinus sum annon? Valde perturbatus sum. (fasst sich an den Kopf und tastet in der Luft nach den nicht mehr vorhandenen Eselsohren) Somnium habui, quod nemo mihi credet. At, ut est in proverbio, NIL ADMIRARI! Tempus fugit. (sich nach allen Seiten umsehend) Ubi sunt amici? Quo fugerunt? Voluimus agere tragicomoediam. Mihi Pyramus agendus erat. (wundert sich noch immer) Amici, ubi estis. Amici!!! (keine Antwort, wird immer unsicherer) Nemo respondet. (schüttelt den Kopf) Inexplicabile est. Sum, an non sum? Cogito! Ah, cogito, ergo sum. Conabor iterum. A M I C I   U B I   E S T I S ???

OMNES: (hinter der Bühne) H I C !!!

O: U B I ???

OMNES: H I C !!! 

A: (kommt allein) O, Octavi! Transformatus eras, sed nunc retransformatus es. (nach hinten) Amici, Octavius retransformatus est. (erleichtertes Aufatmen)

OMNES: (ohne A + O) Deo gratias! Nunc de facto coram publico tragicomoediam Shakespearii agere possumus.

A:(merkt plötzlich, dass die Zuschauer schon da sind) Spectatores iam adsunt! (flüstert eindringlich nach hinten) S P E C T A T O R E S   I A M   A D S U N T !!!

OMNES: (noch hinter der Bühne) Ubi?

A: (zeigt auf den Zuschauerraum) IBI !!!]

ACTUS TERTIUS

OMNES: (kommen in ihrer jeweiligen Verkleidung nach vorn, stellen sich in einer Reihe auf und verbeugen sich) Avete, spectatores!

O + L: (treten noch einen Schritt vor die anderen) Morituri, morituri vos salutant. (alle Schüler(innen)/Schauspieler(innen)  gehen schnell nach hinten ab, A übernimmt die "captatio benevolentiae")

A: Salutem dico vobis: carissimae et carissimi. Gratiam ago vobis, qui venistis ad spectaculum nostrum visendum. Agemus tragicomoediam, quae inscribitur PYRAMUS ET THISBE. Claudius dicet prologum. Claudi, veni vide, recita!

C: (der Prolog lässt sich nach Belieben ausschmücken und aktualisieren) Salutem! Ego sum prologus. Salutem dico omnibus spectatoribus, qui venistis ex omnibus regionibus Franconiae. Venistis ex oppido Erlangensi et vicis circumiacentibus velut Bubenruthia, Uttenruthia, Magno Vico Dechso, ut pauca nominem. Saluto parentes histrionum, saluto condiscipulas condiscipulosque. Saluto magistras magistrosque. Possum continuare salutando, sed longum est. Ut uno verbo dicam: SALUTO VOS OMNES, QUI ESTIS AMICI VERI AMICAEQUE VERAE LINGUAE LATINAE! --- Nunc, quaeso, aures mihi praebete! Pyramus et Thisbe - sic nominantur duo amantes vel amentes - qui muro et crudelitate parentium sunt seiuncti, quamquam habitant in eadem domo. Sed in muro rima est, per quam amantes loquuntur et dulcia verba susurrant et - interdum - oscula dant. Aliquando alter alteri promittit se proxima nocte ad sepulcrum Nini venturum esse. Prima venit Thisbe. Sed leo in illa regione est et Thisben terret. Illa fugit et amiculum amittit. Tunc venit Pyramus et invenit amiculum Thisbes. Pyramus putat eam a leone necatam et devoratam esse. Dolore victus lacrimarumque plenus  gladium destringit et se ipse necat. Postea Thisbe remeat et videt Pyramum mortuum iacentem. Valde lamentatur et item se ipse necat. Per totum tempus luna de caelo lucet clementem lucem in terram mittens. Nunc incipiamus (in die Kulissen) Mure, veni! (tritt ab) [amiculum, i: Umhang, Mantel      (gladium) destringere: (Schwert) ziehen   item: ebenso]

M: Ego sum murus, qui seiungit amentes, sit venia verbo, amantes. (spreizt zwei Finger) Per hanc rimam Pyramus et Thisbe cottidie loquuntur. Iam est hic.

O: O nox, quae semper incipis, quando dies desinit. (schaut durch den Spalt) Ubi est mea dulcissima Thisbe? Nondum video amicam meam. O male mure! (schlägt auf die Mauer ein) O mure, male mure, qui semper nos seiungis.

A: (nach hinten in die Kulissen hinein) Luci, veni! Octavius iam dixit "seiungis"!

L: Iam adsum. (Pyramus ist inzwischen von der Mauer weggegangen; Thisbe geht langsam auf die Mauer zu) O mure, male mure, qui semper nos seiungis. Saepe iam dedi oscula lapidipus tuis. Multas lacrimas profudi. Sed nunc te verbero. (schlägt auf die Mauer ein) (lacrimas) profundere: Tränen vergießen]

O: (stutzt) Audio vocem! Dulcissimam vocem Thisbes! (tritt an den Spalt)

L: Amor et deliciae meae. Quantopere desideravi speciem tuam. Quantopere desideravi os tuum!  [species, iei f :Anblick]

O: Da mihi oscula per rimam! (Pyramus und Thisbe versuchen sich zu küssen, aber Marcellus ( hebt langsam die Hand immer höher, so dass die beiden hochspringen müssen - und doch nicht zueinanderfinden)

L: Non possum! - Rima tam parva est! O male mure! (schlägt wieder)

O: (reißt die Hand der "Mauer" in Augenhöhe zurück; geheimnisvoll) Audi, Thisbe! Veni, quaeso, cras prima nocte ad sepulcrum Nini!

L: Veniam! Veniam viva aut mortua! Sed veniam! - Dulcissime! (beide bleiben in verliebter Stellung, auch noch als die Mauer weggegangen ist)

M: Partem meam egi. Nunc decedo. (tritt ab)

O + L: Etiam nos abimus (treten ab)

A: Nunc spectatores, cogitate et fingite. (unterstreicht alles durch die entsprechenden Gesten) Hic est sepulcrum Nini. (schaut sich um, da Frangonius(-ia)/SEPULCRUM auf sich warten lässt) Sepulcrum veni et tace! (Frangonius tritt heraus) Luna in caelo est.  (in die Kulissen hinein) Veni, luna et luce! (Sabina tritt mit einem Lampion heraus, der Hund "CANIS"trottet mit.) Hic siste! Non illic! (zu den Zuschauern) Thisbe venit prima et exspectat et auscultat. (in die Kulissen) Thisbe, procede! (Thisbe tritt heraus; um die Schultern hat sie ein Tuch geschlungen; sie bleibt zunächst hinten) Tum venit leo. (in die Kulissen hinein) Leo, veni! (Iulia trottet als Löwe verkleidet auf allen Vieren vor, brüllt und faucht noch sehr verhalten)  (zu den Zuschauern) Leo rugit et agitat Thisben. Illa fugit leonem et amittit amiculum. Leo tum conatur amiculum devorare, sed ei non contingit. Tum abit. (zu den beiden) Facite sic! (der Löwe brüllt und erschreckt Thisbe; Thisbe ergreift die Flucht, aber lässt ihr Tuch liegen, das der Löwe dann zu zerfetzen sucht; schließlich trottet der Löwe brummend und fauchend ab) Nunc venit Pyramus. [auscultare: horchen]

O: (zum Mond) Gratias ago tibi, luna clemens, quae illustres terram. Luce, ut videam speciem dulcem Thisbes meae! (geht vor bis zur Mitte und sieht das Tuch auf dem Boden) O, quid video! (hebt das Tuch auf) Quanta crudelitas! Heu me miserum! Mea dulcis Thisbe est mortua, devorata a crudeli leone. Nolo vivere. Ubi est gladius meus? 

F: Momendum. Hic esd. (reicht O ein Schwert)

O: Gratias tibi ago. Ubi est cor meum? (sucht demonstrativ sein Herz erst auf der falschen Seite, findet es dann) Hic! Vale, luna, vale, terra, valete etiam vos, spectatores! (winkt ihnen zum Abschied zu und "ersticht" sich dann) Nunc sum mortuus, mortuus, (sich noch einmal aufrichtend) MORTUUS!

A: Nunc remeat Thisbe et invenit Pyramum iacentem.

L: Ubi est amiculum meum? - O, quis iacet hic? Heu me miseram! Heu me miseram. Pyramus meus mortuus est! O, quanta crudelitas! - Nolo vivere. - Ubi est gladius?

O: (richtet sich kurz auf und gibt Thisbe das Schwert) Hic!

L: Gratias! Vae! (fühlt den "toten" Pyramus noch einmal ab, hebt dessen leblose Hand und sagt schluchzend) Ubi est cor meum? - Hic! .- Nunc vale, luna! - Vale, terra! Valete etiam vos, spectatores! - Nunc sum mortuus ...

O: (sich aufrichtend, Thisbe verbessernd) Mortua! SED ERRARE HUMANUM EST.

L: Mortua, mortua (sinkt nieder, sich dann nochmals aufrichtend) MORTUA!

A: Duo amantes - vel amentes - sunt mortui. Flete, lamentamini, vos omnes. Tragicomoedia nunc finita est speramusque vos spectatores spectaculo nostro delectatos esse. Si non, memores sitis illud Ovidii: UT DESINT VIRES, TAMEN EST LAUDANDA VOLUNTAS.

                                              CHORUS (leicht abgeändert, Text folgt)                     > PAGINA DOMESTICA